شوراهای کارگری

«در پایان جنگ جهانی اول، انقلاب جهانی نزدیک‌ به نظر می‌رسید. طبقۀ کارگر سرشار از امید و انتظار اینکه اکنون رویاهای قدیمی‌اش به تحقق خواهند پیوست، برپاخاست. اما آنها رویای آزادی ناقصی بودند که نمی‌توانستند تحقق یابند. اکنون در پایان جنگ جهانی دوم، فقط بردگی و ویرانی است که نزدیک به نظر می‌رسد؛ امید بسیار دوردست است؛ اما یک وظیفه، یعنی هدف عالی‌تر آزادی واقعی، از دور نمایان می‌شود. سرمایه‌داری قدرتمندتر از قبل به عنوان ارباب جهان برمی‌خیزد. طبقۀ کارگر باید قدرتمندتر از قبل در مبارزه برای سروری بر جهان قیام کند. سرمایه‌داری اشکال قدرتمندتری از سرکوب را یافته است. طبقۀ کارگر باید اشکال قدرتمندتری از مبارزه را پبدا کند و مورد استفاده قرار دهد. بنابراین این بحران سرمایه‌داری، همزمان آغاز جنبش کارگری جدیدی خواهد بود…»