دگرگونی در مدیریت و مالکیت بنگاه‌های اقتصادی ایران

سال‌های 1320 تا 1340 را سال‌های «انقلاب صنعتی کوچک در ایران» می‌نامند. اینک می‌توانیم به روشنی یادآوری کنیم که مصادره و ملی کردن اموال و دارایی‌های صنعتی و غیرصنعتی سرمایه‌داران پیش از انقلاب و انجام پروژۀ خصوصی‌سازی دو سر یک پیوستار بودند. پیوستاری که با «انقلاب صنعتی کوچک» و با پیشگامی دولتی ملی و توسعه‌گرا و سرمایه‌داران «کارآفرین» آغاز شد و با صنعت‌زدایی اقتصاد ایران و واگذاری بنگاه‌های بزرگ صنعتی به نوکیسگان «رانتیر» و بخشی از سوداگران نوین نزدیک به دستگاه حکومتی پایان یافت. در دهه‌های 1340 تا انقلاب 1357، عصر پایه‌گذاری و شالوده‌ریزی صنایع مادر بود که در آن روزگار، موتور شکوفایی و رشد اقتصادی کشورها به شمار می‌رفتند. اکنون، پس از اجرای پروژۀ خصوصی‌سازی، بسیاری از این صنایع یا تعطیل شده یا درگیر بحران‌های درونی، بلاتکلیفی و سودجویی‌های فردی و نابودی فرصت‌ها هستند. اینکه این روند از همان آغاز آگاهانه یا هدفمند و برنامه‌ریزی‌شده بوده است یا نه، پرسشی باز است. اما همانگونه که در این کتاب، از زبان برخی مدیران قدیمی صنعت گفتیم، چندان بی‌هدف هم نبوده است.