اکتاویو پاس؛ سه مقاله

این شاعر است که در زمانۀ عسرت، یعنی در آن زمان که جهان آن‌قدر بی‌چیز است که حتی هشیاری چندانی به بی‌چیزی‌اش هم ندارد، به ژرفای مغاک سفر می‌کند، آن را تجربه می‌کند، آن را درک می‌کند و با یک شهود، با یک هشدار باز می‌گردد: چهان یا باید راه خود را عمیقاً از این مغاک بگرداند، یا خودش را ویران کند. این وظیفۀ شاعر است که جسورانه به مغاک برود زیرا فقط شاعر است که جرأت و جسارت بسنده‌ای برای این کار دارد.